آغاز اقدامات:
1. سال ۱۳۰۴ (تأسیس وزارت صحیه):
• اولین گام مهم در توسعه درمان، ایجاد وزارت صحیه و امور خیریه (وزارت بهداشت) بود. این وزارتخانه وظیفه ساماندهی به امور بهداشتی و درمانی را بر عهده گرفت و به تدوین قوانین مربوط به بهداشت عمومی پرداخت.
2. تأسیس بیمارستانها:
• در دوران رضاشاه، بیمارستانهای مدرن در شهرهای بزرگ از جمله تهران، تبریز، مشهد و اصفهان تأسیس شدند.
• یکی از بیمارستانهای مهم این دوره، بیمارستان سینا در تهران بود که با استانداردهای مدرن آن زمان ساخته شد.
3. تربیت نیروی انسانی:
• تأسیس مدارس طب و پرستاری، از جمله دانشکده پزشکی دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳، به تربیت پزشکان و پرستاران پرداخت.
• این اقدام باعث کاهش وابستگی ایران به پزشکان خارجی شد.
4. گسترش بهداشت عمومی:
• در دهه ۱۳۱۰، برنامههای واکسیناسیون گسترده علیه بیماریهایی مانند آبله و طاعون اجرا شد.
• شبکههای بهداشت روستایی برای ارائه خدمات درمانی اولیه به مناطق دورافتاده ایجاد شدند.
دوران محمدرضاشاه:
1. توسعه مراکز درمانی:
• در دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰، بیمارستانهای جدید و کلینیکهای روستایی در سراسر کشور ساخته شدند.
• برنامههای بهداشتی مانند مبارزه با بیماریهای مالاریا و تراخم بهطور جدی دنبال شد.
2. تشکیل شبکه بهداشتی:
• با اجرای برنامههای توسعه در دهه ۱۳۵۰، شبکههای بهداشتی و درمانی در شهرها و روستاها گسترش یافت.
• طرح سپاه بهداشت در دهه ۱۳۴۰ اجرا شد که در آن فارغالتحصیلان بهداشت و درمان برای ارائه خدمات به مناطق محروم اعزام میشدند.
نتیجه:
اصلاحات درمانی و بهداشتی از اوایل دوران پهلوی (۱۳۰۴) با تأسیس وزارت صحیه آغاز شد و تا پایان این دوره (۱۳۵۷) بهطور پیوسته با توسعه بیمارستانها، تربیت نیروی انسانی متخصص و بهبود بهداشت عمومی ادامه یافت. این اقدامات، زیرساختهای مدرن بهداشت و درمان ایران را پایه ریزی کرد.

Comments