فرهنگ پارسی آرمان ایرانی

نقش آرمان در زندگی انسان

آرمان بزرگترین فایده اش اینست که با ایجاد معیاری برای خوب و بد و درست و نادرست و زشت و زیبا انسان را از سرگردانی نجات میدهد و از تباه شدن و هدر رفتن نیروی اندیشه او جلو گیری میکند.

مصیبت بزرگ وقتی است که انسان آرمانی نداشته باشد ، مانند بیشتر مردم مانی که هیچ تکیه گاه فکری و آرمانی ندارند و بهمین جهت شب و روز با خودشان و با دیگران در جنگند.

آرمان جز آرامش فردی آرامش اجتماعی نیز ایجاد میکند .

فایده مهم آرمان ایجاد نظم اخلاقی است وقتی انسان و جامعه تابع آرمان مشخص و معین شد و خوب و بد و زشت و زیبا و درست و نادرست با معیارهای معینی سنجیده شد ، خواه ناخواه يك نظم اخلاقی بوجود خواهد آمد و تکلیف همه چیز روشن خواهد شد و در پرتو این نظام اخلاقی انسان تبدیل میگردد بيك آدم پارسا, آدمی که از برخی کارها و چیزها میپرهیزد و برخی کارها را انجام میدهد و همین پارسائی است که مشکل گشای همه چیز است .

کلیدی است که با آن همه درها گشوده میشود و داروئی است که همه بیماریها با آن درمان میگردد .

کوششی در ایجاد یک آرمان پارسائی در ایران

جامعه امروز ما گرفتار بلای بی آرمانی است. آرمانهای گذشته و سنتهای دیرینه در هم شکسته شده است بدون اینکه آرمانی جای آن را توانسته باشد بگیرد و در نتیجه سرگردانی فکری و پراکندگی و تباهی اخلاقی بشکل امروز در جامعه روی داده است و این از دو جهت تاسف آور است.

یکی از جهت خود موضوع و دیگر اینکه این بلا در سرزمینی روی داده که فرهنگش سراپا آرمان است.

آنهم آرمان پارسائی ، از آرمان زردشتی که یکی از درخشانترین آرمانهای جهانی است گرفته تا آرمان عرفان و آرمانهای دیگر موجود در ادب گهربار ما، آرمان هایی که هدف همه آنها ساختن انسان پارساست انسانی که نيك بیندیشد .

نيك بگوید و به نیکی کار کند که متاسفانه این آرمانها امروزه به مقیاسی بزرگ در جامعه ما فراموش شده است بدون اینکه آرمانی جای آنها را گرفته باشد.

در بحث از نابسامانیهای اجتماعی شما موضوع را از هر جا شروع کنید سر انجام میرسید به بلای بی آرمانی و از این جهت لازم است مسئله آرمان را بیش از آنچه تصور میشود جدی بگیریم و در راه معرفی آرمان های کهن سرزمین خود بکوشیم.

فکر می کنم در کشور ما احتیاجی به خلق و ایجاد آرمانهای بخصوص نداشته باشیم، کافی است چند نمونه از آرمانهای کهن جامعه ما به خوبی شناسانده شود تا معلوم گردد در حالیکه ما روی گنج نشسته ایم چگونه زندگی را با تهیدستی بسر می آوریم و در حالیکه خورشید و خورشیدهای درخشان آرمانی در کشور ما تابان بوده چگونه در تاریکی دست و پا میزنیم .

آرمان نمی تواند ره آوردی از یک کشور خارج باشد. زیرا آرمان با انسان سروکار دارد و اندیشه و احساس انسان ریشه هایی دارد که طی چند هزار سال در یک سرزمین بوجود آمده و گسترده شده است و هر آرمانی که بوجود آید باید برپایه این ریشه ها باشد.

فرهنگ پارسی آرمان ایرانی

آرمانی که من در پی شناساندن آن هستم آرمان گرانبها و زرینی است که از سوی یکی از گرامی ترین اندیشمندترین درخشانترین ارزنده ترین و بزرگترین چهره های تاریخ بشر - زرتشت بیان شده است.

برای ما ایرانیان مایه بی سرافرازی است که این چهره مقدس و گرامی این و خشور اندیشمند و این انسان بزرگ از سرزمین ما برخاسته است،

ولی در عین این سرافرازی ما باید بی شرمنده و سرافکنده نیز باشیم، زیرا براثر خشك اندیشی و نادانی ما قدر و بها و ارزش این گوهر درخشان را چنانکه باید ندانسته و نمی دانیم و حال آنکه اگر راهی برای بهروزی و بهزیستی و پیشرفت اجتماعی و اخلاقی در کشور ما وجود داشته باشد رو کردن به این گنجینه گرانبها و این خورشید پر فروغ و جاودانه است ،

همان خورشیدی که از سه هزار سال پیش در سرزمین ما پرتوافشانی کرده و با تمام ستیزه ایکه با آن شده است همچنان به نورافشانی ادامه میدهد و قطعا روزی خواهد رسید که ابرهای سیاه نادانی از آسمان اندیشه و دل مردم سرزمین ما زدوده خواهد شد و خورشید تابناک راستی و مهر و آزادگی و نيك انديشي و نيك گفتاری و نیک کرداری که پرتوهای درخشان همان خورشید مقدس است که همه جا را روشن خواهد کرد.

پارسائی چیست ؟

پارسائی در نخستین آرمان ایرانی .

هدف همه آرمانهای ایرانی از آغاز این بوده است که انسان را پارسا کند و این پارسائی چیست ؟ بهتر است پاسخ را از ادبیات زرتشتی بجوئیم و آن پاسخ چنین است :

سروش پارسا را میستائیم که مرد گناهکار را شکست میدهد.

زن گناهکار را شکست میدهد .

دیو دروغ را که گمراه کننده مردم است شکست میدهد .

بده بمن ای آذر عزیز اهورا مزدا رامش آسوده، روزی آسوده, زندگی آسوده ، رامش فراوان، روزی فراوان ، زندگی فراوان ، پارسائی کامل ، شیرین زبانی و دین آگاهی و پس از آن دانشی که بزرگ و پیگیر و فناناپذیر باشد و پس از آن شجاعتی مردانه ، متانت ، هوشیاری ، وظیفه شناسی و بیداری و فرزندانی برومند ، زیرک، نگهبان کشور ، انجمن آرا نيك كردار، رهاننده و هوشیاری که ترقی دهند خانه مرا ، ده مرا ، شهر مرا ، کشور مرا و افتخار میهن مرا .

از مقام پارسائی به مقام تقدس میتوان رسید. چنین کس از پندار و گفتار و کردارنیک و ایمان خویش براستی ملحق گردد. مزدا اهو را بدستیاری و هومن به چنین کس کشور جاودانی ارزانی دارد.

مرا نیز چنین پاداش نیکی آرزوست .

درباره اهمیت پارسائی سخن خود را با این گفتار اهورائی زرتشتی پایان میدهیم :

اشوئی درمان بخش است.

قانون درمان بخش است.

جراحی درمان بخش است.

نباتات درمان بخشند ، کلام مانتره کلام (آسمانی) درمان بخش است،

ولی از همه درمان بخش‌ها، درمان بخش ترین، کلام مانتره است، که مرد اشو بوسیله آن شخص را از باطن معالجه میکند ، زیرا آن تندرستی بخش ترین همه درمانها است و از برکت آن است که ناخوشی دور میشود، مرگ دور میشود، دیوها دور میشوند ، پتیاره ها دور میشوند، مردمان دورو و کینه دور میشوند .

خرده اوستا - اردیبهشت پشت

به نیکی گرای و میازار کس

ره رستگاری همین است و بس

همه نیکوئی پیشه کن تا توان

که بر کس نماند جهان جاودان

سرای سپنجی نماند به کس

ترا نیکوئی باد فریاد رس...

( فردوسی )