پاینده باد خاک ایران ما

بطور واضح ایران فنا ناپذیر است و سرنوشتش وعده میدهد که با خود انسانیت همگام باشد.

اگر سراینده ای چون فردوسی هرگز پیدا نشده بود همان ویرانه های دوران پر افتخار با زبان گویائی فریاد میزدند :

من داریوش هستم شاه بزرگ شاه شاهان شاه سرزمینهائیکه ملتهایی از نژادهای گوناگون در آن بودند شاه این سرزمین بزرگ در مدتی طولانی پسر ویشتاسب از دودمان هخامنش، ایرانی پسر ایرانی.

خدا این کشور را از دشمن از خشکسالی

از دروغ حفظ کند

داریوش بزرگ

ایمان به ابدیت خود يك عامل ابدیت ایران است

ایمان به ابدیت ایران، نتیجه ای است که از دو هزار و پانصد سال تاریخ خود میگیرند و ایران شناسان بیگانه تصدیق و تأیید میکنند .

ایرانیان و ایران شناسان پیش خود میگویند ایرانی که در طی این دو هزارو پانصد سال بر سخت ترین مهاجمینی که تاریخ ثبت کرده پیروز شده بطور مسلم حق دارد که به آینده خود ایمان داشته و خود را ابدی بداند .

ولی این بیان بتنهائی کافی برای توجیه ابدیت ایران نیست زیرا ایمان با بدیت ایران صرفاً از دوام این کشور در طی دو هزار و پانصد سال گذشته نتیجه نشده بلکه خود يك عامل اصلی دوام تا با مروز ایران بوده است. به بیان دیگر ایمان به ابدیت ایران يك عامل اصلی دوام این کشور تا امروز و در عین حال این دوام يك موجب تقویت آن ایمان بوده است .

ایمان به ابدیت ایران چنانکه در طی این کتاب نشان داده خواهد شد يك واقعیت تاریخی است؛ بدون توجه به آن نه پیروزی ایران را بر مشکلات گذشته و نه اطمینانی را که ایرانیان بآتیه خود دارند میتوان چنانکه باید درک نمود.

خدای ایران بزرگ است ؛ این جمله که ورد زبان توده مردم ایران میباشد یک بیان ساده همین واقعیت است .

مقدونیها از صفحه تاریخ محو شدند، حتی اثری از آرامگاه اسکندر نمانده و اصلا معلوم نیست کجا بوده است ؟

اسلام زنده است و پیش میرود ولی عربستان که در پرتو اسلام براسر منطقه پهناور از اقیانوس هند تا اقیانوس اطلس مسلط شده بود نتوانست بیش از یک قرن این مقام را نگاهدارد بلکه بر عکس بسرعت بوضع قبل از اسلام یعنی بوضع

دوره مشهور به «جاهلیت » برگشت و تشخص و اعتبار خود را جز از اینجهت که اماکن مقدس مکه و مدینه در آنجا واقع شده است از دست داد .

از امپراطوری چنگیز و تیمور جز حکایت خونریزیها و ویرانکاریهای وحشیانه آنها چیزی نمانده است .

اگر در این دو هزار و پانصد سال ایرانیان جز اینکه ایران را تا با مروز نگاهدارند هنری از خود نشان نداده بودند باز در صفحه تاریخ از ملل بسیار نادر و باعتبار همين يك هنر سزاوار ستایش و احترام بودند ولی ابدیت ایران صرفاً يك . جنبه سیاسی و جغرافیائی ندارد و نیز مترادف آن نیست که ایران در طی دو هزار و پانصد سال در يك وضع و در يك مرحله ثابت مانده است. بر عکس سر ابدیت ایران را باید در دوام قدرت و نبوغ خلاقه فرهنگی و هنری آن جست . ابدیت ایران وابسته بلکه نتیجه تشخص فرهنگ و هنر ایران و استعداد خاصی است که ایرانیان برای تحول و ترقی در عین حفظ اصالت آن فرهنگ و هنر از خود نشان داده اند .

میهن دوستی ایرانیان فقط ناشی از يك خاصیت غریزی عادی عمومی نیست چه بسا ملل که میهن خود را دوست دارند و حال آنکه میهنشان تأثیر قابل ملاحظه ای در پیشرفت بشر نداشته و از اینجهت بود و نبودش برای دیگران تقریباً یکسان است . ایرانیان ایران را دوست دارند نه تنها چون میهن آنهاست بلکه از این جهت

که معتقدند ایران ارزش خود را از لحاظ خدمات ارزنده ای که بعالم تمدن کرده ثابت نموده است . بهمین جهت معتقد و متوقعند که تمام علاقمندان به تمدن باید ایران را دوست داشته باشند و اگر بیگانه ای عیبی از ایران بگیر دسخت میرنجند و آن عیبجوئی را ناشی از بدی نیت و یا نادانی میدانند .

چون مظاهر میهن پرستی ایرانیان با مظاهر معمول دیگران همیشه یکسان نیست چه بسا بیگانگان که در تشخیص نیروی واقعی ایرانیان باشتباه رفته و از این اشتباه زبانهای گران دیده اند .

درخت کاج را اگر از پا ببرند میمیرد و بر عکس درخت چنار را اگر از ته ببرند از نو شاخه میدهد و بسرعت رشد میکند و چه بسا زیباتر و انبوه تر از پیش میشود . ملل دنیا نیز بهمین قرارند؛ بعضی حکم کاج و بعضی حکم چنار را دارند . مکرر سرو شاخ ایران را زده و حتی تنه آنرا از پا بریده اند ولی ایران هرگز نمرده است. تاریخ ریشه های ایرانیت را چنان گسترده و نیرومند ساخته که اگر گاهی تنه آنرا از با بریده اند باز تا چند قطره آب بآن ریشه رسیده از نو بسرعت رو به رشد گذارده است. پیشرفتهای تند و چشمگیر ایران امروز و آرزوهای بلند بالایی که ایرانیان برای فردای خود میپرورانند يك گواه این حقیقت تاریخی است .

ابدیت ایران توجه تمام خاورشناسان و آشنایان دیگر ایران را جلب کرده است ، بعضی با حسرت و دوستدارانش با آفرین و ستایش بآن نگاه میکنند . آنانکه ایران را بیشتر میشناسند بهتر بی میبرند که اینهمه شوق و هیجان و غرور در فردوسی از چه پیدا شده و چه محرک عشق مردانه و مردساز این پرچم دار ایران ابدی بوده و چرا ایرانیان فردوسی را نه تنها در ردیف دو یا سه شاعر طراز اول بلکه در مقام تبرستان بزرگترین قهرمانان ملی خود قرار میدهند

‏ گر ایران نباشد تن من مباد