پیمان نوین پیام شاهزاده رضا پهلوی سخنی با هم میهنان;
انگیزه من برای ارائه این پيمان نوين، رسیدن به قدرت سیاسی نیست،
بلکه تلاش برای برقراری سیستمی است که در آن، قدرت هرگز در انحصار یک فرد یا یک گروه نباشد.
تک تک مردم ایران فارغ از جنسیت/قومیت/مذهب، ضمن قبول مسوولیت، در تصمیم گیری برای آینده کشورشان باید به یک اندازه سهیم باشند.
حکومت فردی و ساختار هرمی قدرت در دنیای امروز، پاسخ گوی نیازهای یک جامعه پیشرو و پویا نیست. رفاه و پیشرفت در دنیای امروز، در برپایی حکومتی است که بر خرد جمعی، مشارکت عمومی و مسئولیت پذیری شهروندی استوار باشد.
تلاش من برای قرار دادن کشور در یک مسیر صحیح است، نه برای یافتن یک مرهم سریع که راه را برای بازآفرینی استبداد و انحصار قدرت باز بگذارد.
گام نخست برای رسیدن به چنین شرایطی، گذار از جمهوری اسلامی است که نماد انحصار و انباشت ثروت و قدرت در دست گروهی اندک است.
ما امروز نه تنها میدانیم چه نمیخواهیم بلکه به روشنی میدانیم که چه میخواهیم: یک ساختار سیاسی پایدار مبتنی بر اراده مردم که در آن، قدرت در خدمت مردم و مدافع منافع ملی باشد، نه در انحصار گروهی خاص.
بد دلان در نقش “خندق نظام” به شما خواهند گفت آلترناتیوتان چیست؟ من به شما میگویم: تنها آلترناتیو مقبول، حاکمیت مردم ایران است! نظامی که در آن، قانونِ برآمده از رای آزاد مردم، بالاترین مرجع حکومت است.
بياييد باور کنیم که هیچ شخص یا گروه یا نیرویی به تنهایی نمیتواند ما را نجات دهد. ما، یا با هم این کشتی طوفان زده را به ساحل امن میرسانیم، یا جدا جدا غرق خواهیم شد.
من از واژه «باور» به جای «امید» استفاده میکنم، و خود باور دارم که رسیدن به آزادی و رفاه، تنها با تلاش تک تک ما و قبول این مسئولیت میهنی میسر است. این مسئولیت بر دوش یک فرد یک گروه یا یک جریان نیست بلکه بر دوش همه ماست.
امروز تک تک شما باید به این پرسش حیاتی در قلب خود پاسخ دهید که کجای این خط کشی روشن ایستادهاید؟ طرف تاریکی، تباهی، فساد و سرخوردگی، یا طرف نور، زندگی، امید، رفاه و آبادانی؟ کدام طرف ایستادهاید؟ طرف جمهوری اسلامی یا طرف ایران؟ برای نجات ایران، حاضر به انجام چه کاری هستید؟
از نخبگان و نیروهای سیاسی میپرسم: کجا ایستادهاید؟ آیا چیزی جز آزادی و حکومت مردم بر مردم میخواهید؟ آیا راهی جز هم کاری هم دلانه برای بازپس گیری کشورمان از اهریمن میشناسید؟
امروز روز انتخاب است!
من به همه نیروهای سیاسی دموکراسی خواه فارغ از گذشته و گرایش سیاسی شان دست یاری دراز میکنم و می خواهم با کنار گذاشتن اختلافات و خود بزرگ بینی و برتری جویی، روی یک هدف متمرکز شوند: نجات ایران.
به هم میهنان ارتشی ام میگویم: وظیفه شما سربازان وطن، دفاع از تمامیت ارضی میهن مان است. امروز که حکومت اسلامی برای حفظ قدرت، آب و خاک کشور را به بیگانه واگذار کرده و به روی مردم بی دفاع شلیک میکند، وظیفه شما بیش از هر زمانی، دفاع و حفاظت از ملت ایران در برابر رژیم سرکوبگر است.
از بدنه سپاه و بسیج میپرسم: آیا نمیبینید که به اصطلاح سرداران سپاه، تنها در پی مال اندوزی از طریق فساد و جنایت بیشتر هستند و ثروت و قدرت در انحصار گروهی از روحانیان و سرداران دزد قرار گرفته است؟
آیا نمیبینید که دخالت های سپاه در همه شئون زندگی مردم و همه ارکان کشور، مملکت را فلج کرده و بسیج و سپاه عملا به نهادهایی ضد مردم و کشور تبدیل شدهاند؟ به چشمان فرزندان خود نگاه کنید و ببینید که آینده آنها چگونه گروگان منافع شخصی عدهای فاسد شده است.
مسیر پیروزی مشخص است: اعتصابات و اعتراضات و نافرمانیهای مدنی را در نقاط مختلف کشور به هم پیوند بزنیم. در واحدهای کار و محلات، حلقه های کوچک اعتراض را شکل دهیم و نافرمانی مدنی را در هر شکلش تبلیغ کنیم. از خانوادههای اعتصاب کنندگان و زندانیان سیاسی و عقیدتی پشتیبانی کنیم.
در شکل دادن به این شبکه بزرگ اعتراض، شرط موفقیت ما در تحمل آرا و عقاید یکدیگر است. ایران آزاد فردا، برای همه جا دارد، و هیچ کس به دلیل باورهای خود، شهروند درجه دو نخواهد بود. در ایران آزادی که به دست توانای شما ساخته خواهد شد، حقوق اقلیت از سوی حکومت اکثریت پایمال نخواهد شد.
باور کنیم که ما با هم و در کنار هم بیشماریم، و از سرکوبگران نیرومندتریم. این گونه است که میتوانیم در مقیاسی بسیار بزرگتر از قبل، خیابانها را از سرکوبگران باز پس بگیریم. بزرگترین قدرت ما در همین واژه هم دوش شما میایستم چون نمیخواهم ببینم کودک بلوچ در کپر تحصیل کند. نمیخواهم ببینم زنان کشورم از حقوق بدیهی و انسانی محروم باشند. نمیخواهم ببینم هم وطن کُردم کولبری کند. نمیخواهم ببینم کارگران کشورم و بازنشستگان، زیر خط فقر زندگی کنند.
نمیخواهم ببینم کشورم به بیگانه فروخته شود، و ثروت کشورم به تاراج برود، و در کشورهای دیگر خرج شود. نمی خواهم ببینم جوان ایرانی به خاطر این همه تبعیض و بیعدالتی، دچار افسردگی و ناامیدی شود؛ که پیامدهایش، آسیب های اجتماعی فراوانی است که امروز شاهد آن هستیم.
پیمان نوینی که در آغاز از آن سخن گفتم، عهدی است بین همه مردم. در سایه عمل به این پیمان نوین، میتوان به آیندهای روشن امیدوار بود؛ آیندهای که کشور را در مسیر پیشرفت و توسعه قرار دهد؛ آیندهای که شما لیاقت آن را دارید. فرزندان جاوید نام ایران از ندا تا پویا، از ستار تا نیکتا، و همه دلیرانی که در راه آزادی و سرفرازی میهن، جان خویش را فدا کردند، در انتظار هم پیمانی ما هستند. اینک، وظیفه ماست که خواست آنها را برآورده کنیم.
در این راه، شما هر کدام یک کاوه هستید، و ایران به فداکاری و دلاوری شما نیاز دارد. کاوه هایی، همراه و هم پیمان، برای آزادی میهن، تا بازگشت عظمت ایران.
Comments