چرا رضاشاه بزرگ اسم کشور را از پرشیا به ایران تغییر داد؟

رضا شاه پهلوی در سال ۱۳۱۳ (۱۹۳۵ میلادی) نام رسمی کشور را از «پارس» یا «پرشیا» به «ایران» تغییر داد.

این تصمیم به دلایل مختلفی از جمله تأکید بر هویت ملی و باستانی ایرانیان، رهایی از نامی که بیشتر در غرب شناخته شده بود و همچنین تمایل به ایجاد تمایز میان ایران و سایر کشورهای منطقه اتخاذ شد.

دلایل اصلی این تغییر:

هویت ملی و باستانی:

رضا شاه معتقد بود که نام "ایران" که از دوران باستان توسط خود ایرانیان استفاده می‌شده، هویت ملی و باستانی ایرانیان را بهتر منعکس می‌کند.

تغییر نام در مکاتبات رسمی:

در فروردین ۱۳۱۴، رضا شاه از دولت‌های خارجی درخواست کرد که از این پس در مکاتبات رسمی از نام "ایران" استفاده کنند.

رهایی از نام «پرشیا»:

نام "پرشیا" که بیشتر در غرب برای نامیدن ایران به کار می‌رفت، به نوعی محدود کننده بود و وجهه ای خاص از ایران را در ذهن غربیان تداعی می‌کرد که ممکن بود با واقعیت تاریخی و فرهنگی ایران همخوانی نداشته باشد.

ایجاد تمایز:

تغییر نام به "ایران" می‌توانست به عنوان یک گام مهم در ایجاد تمایز میان ایران و سایر کشورهای منطقه، به ویژه در روابط خارجی و دیپلماتیک، تلقی شود.

نکات تکمیلی:

برخی معتقدند که این تصمیم تحت تأثیر آلمان نازی و علاقه رضا شاه به این کشور اتخاذ شد، اما این ادعاها توسط مورخان تایید نشده است.

تغییر نام به "ایران" در سال ۱۹۳۵، باعث شد که در مکاتبات خارجی و همچنین در محافل بین‌المللی، به جای "پرشین" از "ایرانی" به عنوان صفت برای شهروندان ایران استفاده شود.

در حالی که نام "پارس" یا "پرشیا" بیشتر در غرب رایج بود، ایرانیان همواره خود را "ایرانی" می‌خواندند.

این تغییر نام، نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران بود و تأثیرات قابل توجهی بر هویت ملی و روابط خارجی ایران داشت.

در نوروز سال ۱۹۳۵ (فروردین ۱۳۱۴ خورشیدی)، رضاشاه از دولت‌های خارجی خواست تا در مکاتبات رسمی از عبارت ایران که توسط خود ایرانیان از گذشته استفاده می‌شده، برای کشور استفاده کنند. متعاقباً، صفت رایج برای شهروندان ایران در کشورهای مورد نظر از پرشین به ایرانی تغییر کرد.

بازگشت به نام باستانی:

«ایران» نامی است که از دوران باستان برای این سرزمین به کار می‌رفته است و به گفته برخی از مشاوران رضاشاه، کهن‌ترین نامی است که برای این سرزمین وجود دارد. 

• جدایی از مفهوم محدود «پرشیا»:

  در آن زمان، واژه «پرشیا» بیشتر برای اشاره به منطقه فارس در جنوب ایران استفاده می‌شد و رضاشاه تمایل داشت نامی انتخاب شود که کل کشور را در بر بگیرد. 

• تأکید بر هویت ملی:

  تغییر نام به «ایران» به عنوان یک هویت ملی مستقل و باستانی مورد توجه قرار گرفت. 

• نفوذ روشنفکران:

  رضاشاه از نظرات و مشوره‌های گروهی از روشنفکران مانند سعید نفیسی، محمدعلی فروغی و سیدحسن تقی‌زاده در این زمینه استفاده کرد.